Tylko się nie zakochaj....

Mój serdeczny, wieloletni znajomy długo szukał miłości w tym mieście. Poznawał jedynie nieodpowiednie babki i pakował się w związki, które go wykańczały. Dodać muszę, że już wtedy nie był młodzieniaszkiem, a jego wybranki były zawsze dużo młodsze. Tak spragniony miłości nie dostrzegał faktu, że miłości w całym tym cyrku nie było. Pewnego razu lekko obraził się na mnie, kiedy po kolejnym wypłakiwaniu się w słuchawkę, powiedziałam mu -"... Andrzejku, Ty tak bardzo chcesz się zakochać, że zakochałbyś się nawet w czajniku kuchennym, gdyby ten przystał na to, kiwając swoim czajniczym dziubkiem". Tak mijały lata. Znużony i umęczony tym co miał, postanowił wyjechać na obczyznę. Tam spędził jakiś czas i ..........niestety znów nieodpowiednio ulokował swe uczucia. Dla niej rzucił już całkiem zorganizowane irlandzkie życie, powrócił do kraju, tu w rodzinnym mieście pozamykał co było do zamknięcia, sprzedał co do sprzedania i wyruszył do swej ukochanej gdzieś pod wschodnią granicę, aby rozpocząć nowe życie. Faktem jest, że ukochana nigdy miłości żarliwej nie wyznała, była przed, w trakcie czy też po rozwodzie (już tego nie pamiętam), miała czteroletniego synka, jakieś dwadzieścia parę lat i nie bardzo wiedziała, czego chce. Pracy nie było, pieniądze topniały, uczucia jedynie po jednej stronie itd, itd......... Wrócił, właśnie miał pierwszą wizytę u psychologa, jest w fatalnym stanie. Dzwoni do niej i słyszy opowiadania o byłym mężu. Znów usłyszał ode mnie gorzkie słowa -"....Andrzej, ona biega za nim, Ty za nią, a za Tobą? Nikt! Musisz dać spokój, zapomnieć". Miłość to straszna potęga, można zostać kopniętym w dupę, obrzyganym, znów kopniętym w dupę i dalej czuje się to samo. Lepiej się nie zakochiwać. Kyrje Elejson!