Go to the mattresses cz.II

Krótka instrukcja obsługi

- Ciąża to nie choroba, można robić wszystko na co ma się ochotę ( no prawie wszystko:D)

- Poród to nie rzeź. Zwyczajna sprawa. Owszem wymaga wysiłku i to niemałego, ale......kobieta potrafi wiele:). Żeby nie trwało zbyt długo nie należy zasuwać do szpitala przy pierwszym uczuciu bólu. Ja troszkę przegięłam i za pierwszym i za drugim razem. Zwłaszcza za drugim......chciałam zobaczyć rozdanie Oskarów, a jak wiadomo najważniejsze nagrody są na końcu. W związku z tym, dojechałam do szpitala w tzw. ostatniej chwili, co skutkowało niewiarygodnie szybką akcją. Ot przyszła, urodziła i poszła. Poszła ku przerażeniu szpitalnego personelu pod prysznic zaraz "po". Personel wrzeszczał pod drzwiami, że do łóżka, a ja, że owszem, ale dopiero po kąpieli, bo mnie zaraz szlag trafi jak tego nie zrobię. Bardziej zmęczyło mnie to tłumaczenie niż sam poród chyba. Po wyjściu z łazienki wytłumaczyłam wystraszonej pielęgniarce że "ja tak mam" i bardzo proszę nie panikować, bo ja nie mdleję, mam się świetnie i idę sobie poczytać.

- obsesyjnie nie myśleć o karmieniu piersią i wyrzucić z głowy myślenie, że jak nie napije się z cycka to na pewno zapadnie na milion przerażających chorób. Nie pije z cycka - napije się z butelki. Myślenie takie sprawia, że jest się bardzo zrelaksowanym, a jak się jest już zrelaksowanym to z cycków mleko się leje, dzidzia pije i wszyscy są szczęśliwi jak w amerykańskim filmie. Szczęśliwa matka - szczęśliwe dziecko.

a co dalej......

- ..... zwyczajnie. Spokój i tylko spokój. Maleńkie dzieci nie robią nic innego tylko śpią, jedzą i wydalają, więc pracy prawie przy nich nie ma. Wspaniały moment, żeby zrobić coś ze sobą. Nie włóczyć się po domu w dresie i wyciągniętej bluzie, z tłustymi włosami i skwaszoną miną. Oczywiście nie muszę chyba dodawać, że w szpitalu też nie wyglądamy ja zombi. Zróbmy to dla siebie i tych biednych lekarzy, którzy codziennie muszą oglądać u nas to i owo, więc przyzwoity wygląd nie zaszkodzi.


- Zaczyna się życie z maluchem i jak napisałam wczoraj, okres niemowlęctwa nie zaliczam do najatrakcyjniejszych, ale przeżyć się da, a nawet trzeba. Więc umilajmy go sobie różnorako. Zapraszajmy gości, wychodźmy do znajomych (z dzieckiem można zrobić wszystko i wszędzie), do kina, teatru, na koncerty, zostawiajmy maluchy z dziadkami, niech się przyzwyczajają od początku i jedni i drudzy. W ten sposób moje bachory uwielbiają jeździć na całe weekendy do dziadków, to zupełnie inna rozrywka niż z rodzicami. Dzieci wcale nie potrzebują nas 24 godziny na dobę, a już na pewno nie naszej zbolałej miny.

No i życie toczy się dalej, kiedyś byliśmy sami i szczęśliwi, teraz bądźmy w składzie rozszerzonym i też szczęśliwi. Dziecko nie ogranicza, to my sami się ograniczamy. Nie wiem dlaczego. Wracajmy do pracy, dzieci w żłobkach i przedszkolach dla najmłodszych nie umierają. To normalne miejsca. Moje pierwsze dziecko miało opiekunkę, drugie żłobek - bez różnicy. Zdrowe, zadowolone i niebeczące.

Nie przesadzajmy, zwyczajnie nie przesadzajmy. Kochajmy je najbardziej na świecie, ale dobrze jest kiedy nie zastępują nam innych dziedzin życia. Praca to praca, rozrywka to rozrywka, seks to seks, a dziecko to dziecko. Miłość aż po kres, nigdy w zamian.

Zasada DZIECINNIE prosta: szczęśliwy rodzić - szczęśliwe dziecko!

P.S
Kiedy ktoś do nas wpadał, lub my nie byliśmy w domu nie robiliśmy ceregieli z kąpaniem. Po prostu się nie odbyło. Chusteczki do tyłka, a kąpanie rano.
Nie szorowałam ciągle podłogi, raczkujące dzieci wychowywały się na podłodze ze zwierzętami (kotami) - obsesja toksoplazmozy u kobiet w ciąży wciąż jest dla mnie zaskakująca.
Nie wyparzałam wszystkiego....właściwie nie wyparzałam chyba niczego.
Nie nosiłam ciągle na rękach, bo....nie chciało mi się.
I szłam we wszystkim na skróty:)
I wszystko to przygotowałam sobie siedząc w bunkrze. To jest moja wojenna strategia.

A i jeszcze jedno - rodźcie dzieci wcześniej, po trzydziestce wszystkie matki są zaprzeczeniem tego co napisałam powyżej - horror:D

Może to się kiedyś komuś przyda.



P.S do P.S
czyli.....
będąc ostatnio na spacerze z bliskim znajomym, powiedziałam, że żałuję, że nie mam więcej dzieci:)

I.Bo