Kobiety

Dzwoni telefon...

ja: halo
Ona: cześć Iza. Musiałam w końcu zadzwonić, bo jak ja tego nie zrobię to ty..., odkąd mieszkasz w centrum zupełnie o mnie zapomniałaś łobuzie!
ja (pokrętnie): nie zapomniałam...
Ona (tonem nieznoszącym sprzeciwu): dobra, dobra, znam ciebie 20 lat. Przyznajesz się do winy?
ja (skruszona): tak
Ona (wciąż tonem nieznoszącym sprzeciwu): i jesteś gotowa ponieść karę?
ja (rozumiejąc, że już po mnie): tak, zgadzam się na wszystko
Ona (triumfalnie): za dwie minuty dzwonię domofonem, nie masz czasu na przebieranie i make up, schodzisz tak jak jesteś, pozwalam ci zabrać płaszcz, bo piź*** i idziesz ze mną wypić wódkę. Zrozumiano?!
ja (zmiażdżona): tak jest!

Po 20 minutach przy brzęku małych kieliszeczków...

Ona (przyglądając się bezlitośnie moim sińcom pod oczami): mogłam dać tobie jednak pięć minut na make up:)
ja: Boże, jak ja się za tobą stęskniłam...:)

:DDD